weg!

A kék tenger partján

Ahol mások élnek, szeretnek,
Én eljöttem ide betegnek,
Csókot temetni, álmot dobni,
Nyugodt partokon nem nyugodni.

Mindig a holnapra mosolygok,
Elvágyom onnan, ahol bolygok,
Úgy vágytam ide s most már szállnék.
Óh, én bolond, bús, beteg árnyék.

Szerző: Ady Endre

Ik verzoek, dit gedichtje te vertalen, omdat het een beetje uitdrukt, wat ik voel hier in de Lage Landen, als ik de mensen om mij heen zie. (Hm, misschien niet als of ik dit niet gevoeld had in Hongarije, en... niet voelen zou soms ook in Transsylvaninië. Of is het hier té gezellig, en daarom zo kwellend voor een einzelgänger?)


Aan de kust van de blauwe zee

Waar andere leven, liefde koest'ren,
kwam ik hier heen, aan ziekt'te lijden,
zoen begraven, droom verwerpen,
aan rustige kusten toch niet rusten.

Ik glimlach altijd om de morgen,
wil altijd vandaan, waar ik net ben,
verlangde hier heen? zou wegvliegen,
stomme, droevige schim, die ik ben...

(van Endre Ady)